ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 2.62 & 2.63

ध्यायतः विषयान् पुंसः सङ्गः तॆषु उपजायतॆ ।
सङ्गात् सञ्जायतॆ कामः कामात् क्रॊधः अभिजायतॆ ॥ २.६२ ॥

क्रॊधात् भवति सम्मॊहः सम्मॊहात् स्मृतिविभ्रमः ।
स्मृतिभ्रंशात् बुद्धिनाशः बुद्धिनाशात् प्रणश्यति ॥ २.६३ ॥

ಧ್ಯಾಯತಃ ವಿಷಯಾನ್ ಪುಂಸಃ ಸಂಗಃ ತೇಷು ಉಪಜಾಯತೇ |
ಸಂಗಾತ್ ಸಂಜಾಯತೇ ಕಾಮಃ ಕಾಮಾತ್ ಕ್ರೋಧಃ ಅಭಿಜಾಯತೇ || ೨.೬೨ ||

ಕ್ರೋಧಾತ್ ಭವತಿ ಸಮ್ಮೋಹಃ ಸಮ್ಮೋಹಾತ್ ಸ್ಮೃತಿವಿಭ್ರಮಃ |
ಸ್ಮೃತಿಭ್ರಂಶಾತ್ ಬುದ್ಧಿನಾಶಃ ಬುದ್ಧಿನಾಶಾತ್ ಪ್ರಣಶ್ಯತಿ || ೨.೬೩ ||

dhyAyataH viShayAn puMsaH saMgaH tEShu upajAyatE |
saMgAt saMjAyatE kAmaH kAmAt krOdhaH abhijAyatE || 2.62 ||

krOdhAt bhavati sammOhaH sammOhAt smRutivibhramaH |
smRutibhraMshAt buddhinAshaH buddhinAshAt praNashyati || 2.63 ||

In him who ponders on the objects of senses, an attachment to them is formed; from the attachment arises desire; from desire arises anger.

From anger results wrong wish; from wrong wish, forgetfulness; from forgetfulness, loss of judgment; from loss of judgment he perishes.

Leave a Reply

Your email address will not be published.