Bhagavadgeeta Chapter 4 – Jnana Yoga
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.22
यदृच्छा लाभ सन्तुष्टः द्वन्द्व अतीतः विमत्सरः । समः सिद्धौ असिद्धौ च कृत्वा अपि न निबध्यतॆ ॥ ४.२२ ॥ ಯದೃಚ್ಛಾ ಲಾಭ ಸಂತುಷ್ಟಃ ದ್ವಂದ್ವ ಅತೀತಃ ವಿಮತ್ಸರಃ | ಸಮಃ ಸಿದ್ಧೌ ಅಸಿದ್ಧೌ ಚ ಕೃತ್ವಾ
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.21
निराशीः यत चित्त आत्मा त्यक्त सर्व परिग्रहः । शरीरं कॆवलं कर्म कुर्वन् न आप्नॊति किल्बिषम् ॥ ४.२१ ॥ ನಿರಾಶೀಃ ಯತ ಚಿತ್ತ ಆತ್ಮಾ ತ್ಯಕ್ತ ಸರ್ವ ಪರಿಗ್ರಹಃ | ಶರೀರಂ ಕೇವಲಂ ಕರ್ಮ ಕುರ್ವನ್
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.20
त्यक्त्वा कर्मफलासंगं नित्यतृप्तः निराश्रयः । कर्मणि अभिप्रवृत्तः अपि न एव किञ्चित् करॊति सः ॥ ४.२० ॥ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಕರ್ಮಫಲಾಸಂಗಂ ನಿತ್ಯತೃಪ್ತಃ ನಿರಾಶ್ರಯಃ | ಕರ್ಮಣಿ ಅಭಿಪ್ರವೃತ್ತಃ ಅಪಿ ನ ಏವ ಕಿಂಚಿತ್ ಕರೋತಿ ಸಃ ||
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.19
यस्य सर्वॆ समारम्भाः काम-सन्कल्प-वर्जिताः । ज्ञानाग्नि-दग्ध-कर्माणां तम् आहुः पण्डितं बुधाः ॥ ४.१९ ॥ ಯಸ್ಯ ಸರ್ವೇ ಸಮಾರಂಭಾಃ ಕಾಮ-ಸಂಕಲ್ಪ-ವರ್ಜಿತಾಃ | ಜ್ಞಾನಾಗ್ನಿ-ದಗ್ಧ-ಕರ್ಮಾಣಾಂ ತಮ್ ಆಹುಃ ಪಂಡಿತಂ ಬುಧಾಃ || ೪.೧೯ || yasya sarvE samAraMbhAH kAma-saMkalpa-varjitAH
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.18
कर्मणि अकर्म यः पश्यॆत् अकर्मणि च कर्म यः । सः बुद्धिमान् मनुष्यॆषु सः युक्तः कृत्स्नकर्मकृत् ॥ ४.१८ ॥ ಕರ್ಮಣಿ ಅಕರ್ಮ ಯಃ ಪಶ್ಯೇತ್ ಅಕರ್ಮಣಿ ಚ ಕರ್ಮ ಯಃ | ಸಃ ಬುದ್ಧಿಮಾನ್ ಮನುಷ್ಯೇಷು
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.17
कर्मणः हि अपि बॊद्धव्यं बॊद्धव्यं च विकर्मणः । अकर्मणः च बॊद्धव्यं गहना कर्मणः गतिः ॥ ४.१७ ॥ ಕರ್ಮಣಃ ಹಿ ಅಪಿ ಬೋದ್ಧವ್ಯಂ ಬೋದ್ಧವ್ಯಂ ಚ ವಿಕರ್ಮಣಃ | ಅಕರ್ಮಣಃ ಚ ಬೋದ್ಧವ್ಯಂ ಗಹನಾ ಕರ್ಮಣಃ
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.16
किं कर्म किं अकर्म इति कवयः अपि अत्र मॊहिताः । तत् तॆ कर्म प्रवक्ष्यामि यत् ज्ञात्वा मॊक्ष्यसॆ अशुभात् ॥ ४.१६ ॥ ಕಿಂ ಕರ್ಮ ಕಿಂ ಅಕರ್ಮ ಇತಿ ಕವಯಃ ಅಪಿ ಅತ್ರ ಮೋಹಿತಾಃ
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.15
एवं ज्ञात्वा कृतं कर्म पूर्वैः अपि मुमुक्षुभिः । कुरु कर्म एव तस्मात् त्वं पूर्वैः पूर्वतरं कृतम् ॥ ४.१५ ॥ ಏವಂ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಕೃತಂ ಕರ್ಮ ಪೂರ್ವೈಃ ಅಪಿ ಮುಮುಕ್ಷುಭಿಃ | ಕುರು ಕರ್ಮ ಏವ
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.14
न मां कर्माणि लिम्पन्ति न मॆ कर्मफलॆ स्पृहा । इति मां यः अभिजानाति कर्मभिः न सः बध्यतॆ ॥ ४.१४ ॥ ನ ಮಾಂ ಕರ್ಮಾಣಿ ಲಿಂಪಂತಿ ನ ಮೇ ಕರ್ಮಫಲೇ ಸ್ಪೃಹಾ | ಇತಿ
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.13
चातुः वर्ण्यं मया सृष्टं गुणकर्मविभागशः ! तस्या कर्तारम् अपि मां विद्धि अकर्तारं अव्ययम् ॥ ४.१३ ॥ ಚಾತುಃ ವರ್ಣ್ಯಂ ಮಯಾ ಸೃಷ್ಟಂ ಗುಣಕರ್ಮವಿಭಾಗಶಃ ! ತಸ್ಯಾ ಕರ್ತಾರಮ್ ಅಪಿ ಮಾಂ ವಿದ್ಧಿ ಅಕರ್ತಾರಂ ಅವ್ಯಯಮ್ ||
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.12
कांक्षन्तः कर्मणां सिद्धिं यजन्त इह दॆवताः । क्षिप्रं हि मानुषॆ लॊकॆ सिद्धिः भवति कर्मजा ॥ ४.१२ ॥ ಕಾಂಕ್ಷಂತಃ ಕರ್ಮಣಾಂ ಸಿದ್ಧಿಂ ಯಜಂತ ಇಹ ದೇವತಾಃ | ಕ್ಷಿಪ್ರಂ ಹಿ ಮಾನುಷೇ ಲೋಕೇ ಸಿದ್ಧಿಃ ಭವತಿ
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.11
यॆ तथा मां प्रपद्यन्तॆ तान् तथैव भजामि अहम् । मम वर्त्मा अनुवर्तन्तॆ मनुष्याः पार्थ सर्वशः ॥ ४.११ ॥ ಯೇ ತಥಾ ಮಾಂ ಪ್ರಪದ್ಯಂತೇ ತಾನ್ ತಥೈವ ಭಜಾಮಿ ಅಹಮ್ | ಮಮ ವರ್ತ್ಮಾ ಅನುವರ್ತಂತೇ
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.10
वीत-राग-भय-क्रॊधाः मन्मया माम् उपाश्रिताः । बहवः ज्ञान-तपसा पूता मत्-भावम् आगताः ॥ ४.१० ॥ ವೀತ-ರಾಗ-ಭಯ-ಕ್ರೋಧಾಃ ಮನ್ಮಯಾ ಮಾಮ್ ಉಪಾಶ್ರಿತಾಃ | ಬಹವಃ ಜ್ಞಾನ-ತಪಸಾ ಪೂತಾ ಮತ್-ಭಾವಮ್ ಆಗತಾಃ || ೪.೧೦ || veeta-rAga-bhaya-krOdhAH manmayA mAm upAshritAH
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.9
जन्म कर्म च मॆ दिव्यं एवं यः वॆत्ति तत्त्वतः । त्यक्त्वा दॆहं पुनर्जन्म नैति मामॆति सः अर्जुन ॥ ४.९ ॥ ಜನ್ಮ ಕರ್ಮ ಚ ಮೇ ದಿವ್ಯಂ ಏವಂ ಯಃ ವೇತ್ತಿ ತತ್ವತಃ |
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.8
परित्राणाय साधूनां विनाशाय च दुष्कृताम् । धर्म संस्थापन-अर्थाय सम्भवामि युगॆ युगॆ ॥ ४.८ ॥ ಪರಿತ್ರಾಣಾಯ ಸಾಧೂನಾಂ ವಿನಾಶಾಯ ಚ ದುಷ್ಕೃತಾಮ್ | ಧರ್ಮ ಸಂಸ್ಥಾಪನ-ಅರ್ಥಾಯ ಸಂಭವಾಮಿ ಯುಗೇ ಯುಗೇ || ೪.೮ || paritrANAya sAdhUnAM
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.7
यदा यदा हि धर्मस्य ग्लानिः भवति भारत । अभ्युत्थानं अधर्मस्य तदा आत्मानं सृजामि अहम् ॥ ४.७ ॥ ಯದಾ ಯದಾ ಹಿ ಧರ್ಮಸ್ಯ ಗ್ಲಾನಿಃ ಭವತಿ ಭಾರತ | ಅಭ್ಯುತ್ಥಾನಂ ಅಧರ್ಮಸ್ಯ ತದಾ ಆತ್ಮಾನಂ ಸೃಜಾಮಿ
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.6
अजः अपि सन् अव्ययआत्मा भूतानाम् ईश्वरः अपि सन् । प्रकृतिं स्वाम् अधिष्ठाय सम्भवामि आत्ममायया ॥ ४.६ ॥ ಅಜಃ ಅಪಿ ಸನ್ ಅವ್ಯಯಾತ್ಮಾ ಭೂತಾನಾಮ್ ಈಶ್ವರಃ ಅಪಿ ಸನ್ | ಪ್ರಕೃತಿಂ ಸ್ವಾಮ್ ಅಧಿಷ್ಠಾಯ ಸಂಭವಾಮಿ
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.5
श्री भगवान् उवाच :- बहूनि मॆ व्यतीतानि जन्मानि तव च अर्जुन । तानि अहं वॆद सर्वाणि न त्वं वॆत्थ परन्तप ॥ ४.५ ॥ ಶ್ರೀ ಭಗವಾನ್ ಉವಾಚ :- ಬಹೂನಿ ಮೇ ವ್ಯತೀತಾನಿ
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.4
अर्जुन उवाच :- अपरं भवतः जन्म परं जन्म विविस्वतः । कथं एतत् विजानीयां त्वं आदौ प्रॊक्तवान् इति ॥ ४.४ ॥ ಅರ್ಜುನ ಉವಾಚ :- ಅಪರಂ ಭವತಃ ಜನ್ಮ ಪರಂ ಜನ್ಮ ವಿವಿಸ್ವತಃ |
ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.3
सः एव अहं मया तॆ अद्य यॊगः प्रॊक्तः पुरातनः । भक्तः असि मॆ सखा च इति रहस्यं हि एतत् उत्तमम् ॥ ४.३ ॥ ಸಃ ಏವ ಅಹಂ ಮಯಾ ತೇ ಅದ್ಯ ಯೋಗಃ