ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 5.20

न प्रहृष्यॆत् प्रियं प्राप्य न उद्विजॆत् प्राप्य च अप्रियम् ।
स्थिरबुद्धिः असम्मूढः ब्रह्मवित् ब्रह्मणि स्थितः ॥ ५.२० ॥

ನ ಪ್ರಹೃಷ್ಯೇತ್ ಪ್ರಿಯಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ನ ಉದ್ವಿಜೇತ್ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಚ ಅಪ್ರಿಯಮ್ |
ಸ್ಥಿರಬುದ್ಧಿಃ ಅಸಮ್ಮೂಢಃ ಬ್ರಹ್ಮವಿತ್ ಬ್ರಹ್ಮಣಿ ಸ್ಥಿತಃ || ೫.೨೦ ||

na prahRuShyEt priyaM prApya na udvijEt prApya cha apriyam |
sthirabuddhiH asammUDhaH brahmavit brahmaNi sthitaH || 5.20 ||

With settled thought, free from delusion, knowing Brahman and always contemplating Brahman, one should not be filled with exultation on coming by what is favorable (which leads to pleasure), nor become agitated on coming by what is unfavorable (which leads to pain or sorrow).

Leave a Reply

Your email address will not be published.