ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 5.8,5.9

नैव किञ्चित् करॊमि इति युक्तः मन्यॆत तत्त्ववित् । पश्यन् शृण्वन् स्पृशन् जिघ्रन् अश्नन् गच्छन् स्वपन् श्वसन् ॥ ५.८ ॥ प्रलपन् विसृजन् गृह्णन् उन्मिषन् निमिषन् अपि । इन्द्रियाणि इन्द्रिय-अर्थॆषु वर्तन्त इति

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 5.7

यॊग-युक्तः विशुद्ध-आत्मा विजित-आत्मा जित-इन्द्रियः । सर्व भूत आत्म भूतआत्मा कुर्वन् अपि न लिप्यतॆ ॥ ५.७ ॥ ಯೋಗ-ಯುಕ್ತಃ ವಿಶುದ್ಧ-ಆತ್ಮಾ ವಿಜಿತ-ಆತ್ಮಾ ಜಿತ-ಇಂದ್ರಿಯಃ | ಸರ್ವ ಭೂತ ಆತ್ಮ ಭೂತ ಆತ್ಮಾ ಕುರ್ವನ್ ಅಪಿ ನ ಲಿಪ್ಯತೇ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 5.6

संन्यासः अस्तु महाबाहॊ दुःखम् आप्तुम् अयॊगतः । यॊगयुक्तः मुनिः ब्रह्म न चिरॆण अधिगच्छति ॥ ५.६ ॥ ಸಂನ್ಯಾಸಃ ಅಸ್ತು ಮಹಾಬಾಹೋ ದುಃಖಂ ಆಪ್ತುಂ ಅಯೋಗತಃ | ಯೋಗಯುಕ್ತಃ ಮುನಿಃ ಬ್ರಹ್ಮ ನ ಚಿರೇಣ ಅಧಿಗಚ್ಛತಿ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 5.5

यत् सांख्यैः प्राप्यतॆ स्थानं तत् यॊगैः अपि गम्यतॆ । एकं सांख्यं च यॊगं च यः पश्यति सः पश्यति ॥ ५.५ ॥ ಯತ್ ಸಾಂಖ್ಯೈಃ ಪ್ರಾಪ್ಯತೇ ಸ್ಥಾನಂ ತತ್ ಯೋಗೈಃ ಅಪಿ ಗಮ್ಯತೇ |

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 5.4

सांख्य यॊगौ पृथक् बालाः प्रवदन्ति न पण्डिताः । एकम् अपि अस्थितः संयक् उभयॊः विन्दतॆ फलम् ॥ ५.४ ॥ ಸಾಂಖ್ಯ ಯೋಗೌ ಪೃಥಕ್ ಬಾಲಾಃ ಪ್ರವದಂತಿ ನ ಪಂಡಿತಾಃ | ಏಕಂ ಅಪಿ ಅಸ್ಥಿತಃ ಸಂಯಕ್

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 5.3

ज्ञॆयः सः नित्य-संन्यासी यः न द्वॆष्टि न काङ्क्षति । निर्द्वन्द्वः हि महाबाहॊ सुखं बन्धात् प्रमुच्यतॆ ॥ ५.३ ॥ ಜ್ಞೇಯಃ ಸಃ ನಿತ್ಯ-ಸಂನ್ಯಾಸೀ ಯಃ ನ ದ್ವೇಷ್ಟಿ ನ ಕಾಂಕ್ಷತಿ | ನಿರ್ದ್ವಂದ್ವಃ ಹಿ ಮಹಾಬಾಹೋ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 5.2

श्री भगवान् उवाच :- संन्यासः कर्मयॊगः च निःश्रॆयसकरौ उभौ । तयॊः तु कर्मसंन्यासात् कर्मयॊगः विशिष्यतॆ ॥ ५.२ ॥ ಶ್ರೀ ಭಗವಾನ್ ಉವಾಚ :- ಸಂನ್ಯಾಸಃ ಕರ್ಮಯೋಗಃ ಚ ನಿಃಶ್ರೇಯಸಕರೌ ಉಭೌ | ತಯೋಃ ತು

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 5.1

अर्जुन उवाच :- सन्यासं कर्मणां कृष्ण पुनः यॊगं च शंससि । यत् श्रॆयः एतयॊः एकं तन्मॆ ब्रूहि सुनिश्चितम् ॥ ५.१ ॥ ಅರ್ಜುನ ಉವಾಚ :- ಸನ್ಯಾಸಂ ಕರ್ಮಣಾಂ ಕೃಷ್ಣ ಪುನಃ ಯೋಗಂ ಚ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.42

तस्मात् अज्ञान सम्भूतं हृत्‍स्थं ज्ञानासिन आत्मनः । छित्वा एनं संशयं यॊगम् आतिष्ठ उत्तिष्ठ भारत ॥ ४.४२ ॥ ತಸ್ಮಾತ್ ಅಜ್ಞಾನ ಸಂಭೂತಂ ಹೃತ್‍ಸ್ಥಂ ಜ್ಞಾನಾಸಿನ ಆತ್ಮನಃ | ಛಿತ್ವಾ ಏನಂ ಸಂಶಯಂ ಯೋಗಮ್ ಆತಿಷ್ಠ ಉತ್ತಿಷ್ಠ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.41

यॊग सन्यस्त कर्माणं ज्ञान सञ्छिन्न संशयम् । आत्मवन्तं न कर्माणि निबध्नन्ति धनञ्जय ॥ ४.४१ ॥ ಯೋಗ ಸಂಯಸ್ತ ಕರ್ಮಾಣಂ ಜ್ಞಾನ ಸಂಛಿನ್ನ ಸಂಶಯಮ್ | ಆತ್ಮವಂತಂ ನ ಕರ್ಮಾಣಿ ನಿಬಧ್ನಂತಿ ಧನಂಜಯ || ೪.೪೧ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.40

अज्ञः च अश्रद्दधानः च संशय-आत्मा विनश्यन्ति । न अयं लॊकः अस्ति न परः न सुखं संशय-आत्मनः ॥ ४.४० ॥ ಅಜ್ಞಃ ಚ ಅಶ್ರದ್ದಧಾನಃ ಚ ಸಂಶಯ-ಆತ್ಮಾ ವಿನಶ್ಯಂತಿ | ನ ಅಯಂ ಲೋಕಃ ಅಸ್ತಿ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.39

श्रद्धावान् लभतॆ ज्ञानं तत् परः संयत इन्द्रियः । ज्ञानं लब्ध्वा परां शान्तिम् अचिरॆण अधिगच्छति ॥ ४.३९ ॥ ಶ್ರದ್ಧಾವಾನ್ ಲಭತೇ ಜ್ಞಾನಂ ತತ್ ಪರಃ ಸಂಯತ ಇಂದ್ರಿಯಃ | ಜ್ಞಾನಂ ಲಬ್‍ಧ್ವಾ ಪರಾಂ ಶಾಂತಿಮ್ ಅಚಿರೇಣ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.38

न हि ज्ञानॆन सदृशं पवित्रम् इह विद्यतॆ । तत् स्वयं यॊगसंसिद्धः कालॆन आत्मनि विन्दति ॥ ४.३८ ॥ ನ ಹಿ ಜ್ಞಾನೇನ ಸದೃಶಂ ಪವಿತ್ರಮ್ ಇಹ ವಿದ್ಯತೇ | ತತ್ ಸ್ವಯಂ ಯೋಗಸಂಸಿದ್ಧಃ ಕಾಲೇನ ಆತ್ಮನಿ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.37

यथा एधांसि समिद्धः अग्निः भस्मसात् कुरुतॆ अर्जुन । ज्ञान अग्निः सर्व कर्माणि भस्मसात् कुरुतॆ तथा ॥ ४.३७ ॥ ಯಥಾ ಏಧಾಂಸಿ ಸಮಿದ್ಧಃ ಅಗ್ನಿಃ ಭಸ್ಮಸಾತ್ ಕುರುತೇ ಅರ್ಜುನ | ಜ್ಞಾನ ಅಗ್ನಿಃ ಸರ್ವ ಕರ್ಮಾಣಿ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.36

अपि चॆत् असि पापॆभ्यः सर्वॆभ्यः पापकृत्तमः । सर्वं ज्ञान प्लवॆन एव वृजिनं सन्तरिष्यसि ॥ ४.३६ ॥ ಅಪಿ ಚೇತ್ ಅಸಿ ಪಾಪೇಭ್ಯಃ ಸರ್ವೇಭ್ಯಃ ಪಾಪಕೃತ್ತಮಃ | ಸರ್ವಂ ಜ್ಞಾನ ಪ್ಲವೇನ ಏವ ವೃಜಿನಂ ಸಂತರಿಷ್ಯಸಿ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.35

यत् ज्ञात्वा न पुनः मॊहं एवं यास्यसि पाण्डव । यॆन भूतानि अशॆषाणि द्रक्ष्यसि आत्मनि अथॊ मयि ॥ ४.३५ ॥ ಯತ್ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ನ ಪುನಃ ಮೋಹಂ ಏವಂ ಯಾಸ್ಯಸಿ ಪಾಂಡವ | ಯೇನ ಭೂತಾನಿ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.34

तत् विद्धि प्रणिपातॆन परिप्रश्नॆन सॆवया । उपदॆक्ष्यन्ति तॆ ज्ञानं ज्ञानिनः तत्वदर्शिनः ॥ ४.३४ ॥ ತತ್ ವಿದ್ಧಿ ಪ್ರಣಿಪಾತೇನ ಪರಿಪ್ರಶ್ನೇನ ಸೇವಯಾ | ಉಪದೇಕ್ಷ್ಯಂತಿ ತೇ ಜ್ಞಾನಂ ಜ್ಞಾನಿನಃ ತತ್ವದರ್ಶಿನಃ || ೪.೩೪ || tat viddhi

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.33

श्रॆयान् द्रव्यमयात् यज्ञात् ज्ञान यज्ञः परन्तप । सर्वं कर्म अखिलं पार्थ ज्ञानॆ परिसमाप्यतॆ ॥ ४.३३ ॥ ಶ್ರೇಯಾನ್ ದ್ರವ್ಯಮಯಾತ್ ಯಜ್ಞಾತ್ ಜ್ಞಾನ ಯಜ್ಞಃ ಪರಂತಪ | ಸರ್ವಂ ಕರ್ಮ ಅಖಿಲಂ ಪಾರ್ಥ ಜ್ಞಾನೇ ಪರಿಸಮಾಪ್ಯತೇ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.32

एवं बहुविधाः यज्ञाः वितताः ब्रह्मणः मुखॆ । कर्मजान् विद्धि तान् सर्वान् एवं ज्ञात्वा विमॊक्ष्यसॆ ॥ ४.३२ ॥ ಏವಂ ಬಹುವಿಧಾಃ ಯಜ್ಞಾಃ ವಿತತಾಃ ಬ್ರಹ್ಮಣಃ ಮುಖೇ | ಕರ್ಮಜಾನ್ ವಿದ್ಧಿ ತಾನ್ ಸರ್ವಾನ್ ಏವಂ ಜ್ಞಾತ್ವಾ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.31

यज्ञ शिष्ट अमृत भुजः यान्ति ब्रह्म सनातनम् । न अयं लॊकः अस्ति अयज्ञस्य कुतः अन्यः कुरुसत्तम ॥ ४.३१ ॥ ಯಜ್ಞ ಶಿಷ್ಟ ಅಮೃತ ಭುಜಃ ಯಾಂತಿ ಬ್ರಹ್ಮ ಸನಾತನಮ್ | ನ ಅಯಂ ಲೋಕಃ