ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.10

वीत-राग-भय-क्रॊधाः मन्मया माम् उपाश्रिताः । बहवः ज्ञान-तपसा पूता मत्-भावम् आगताः ॥ ४.१० ॥ ವೀತ-ರಾಗ-ಭಯ-ಕ್ರೋಧಾಃ ಮನ್ಮಯಾ ಮಾಮ್ ಉಪಾಶ್ರಿತಾಃ | ಬಹವಃ ಜ್ಞಾನ-ತಪಸಾ ಪೂತಾ ಮತ್-ಭಾವಮ್ ಆಗತಾಃ || ೪.೧೦ || veeta-rAga-bhaya-krOdhAH manmayA mAm upAshritAH

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.9

जन्म कर्म च मॆ दिव्यं एवं यः वॆत्ति तत्त्वतः । त्यक्त्वा दॆहं पुनर्जन्म नैति मामॆति सः अर्जुन ॥ ४.९ ॥ ಜನ್ಮ ಕರ್ಮ ಚ ಮೇ ದಿವ್ಯಂ ಏವಂ ಯಃ ವೇತ್ತಿ ತತ್ವತಃ |

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.8

परित्राणाय साधूनां विनाशाय च दुष्कृताम् । धर्म संस्थापन-अर्थाय सम्भवामि युगॆ युगॆ ॥ ४.८ ॥ ಪರಿತ್ರಾಣಾಯ ಸಾಧೂನಾಂ ವಿನಾಶಾಯ ಚ ದುಷ್ಕೃತಾಮ್ | ಧರ್ಮ ಸಂಸ್ಥಾಪನ-ಅರ್ಥಾಯ ಸಂಭವಾಮಿ ಯುಗೇ ಯುಗೇ || ೪.೮ || paritrANAya sAdhUnAM

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.7

यदा यदा हि धर्मस्य ग्लानिः भवति भारत । अभ्युत्थानं अधर्मस्य तदा आत्मानं सृजामि अहम् ॥ ४.७ ॥ ಯದಾ ಯದಾ ಹಿ ಧರ್ಮಸ್ಯ ಗ್ಲಾನಿಃ ಭವತಿ ಭಾರತ | ಅಭ್ಯುತ್ಥಾನಂ ಅಧರ್ಮಸ್ಯ ತದಾ ಆತ್ಮಾನಂ ಸೃಜಾಮಿ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.6

अजः अपि सन् अव्ययआत्मा भूतानाम् ईश्वरः अपि सन् । प्रकृतिं स्वाम् अधिष्ठाय सम्भवामि आत्ममायया ॥ ४.६ ॥ ಅಜಃ ಅಪಿ ಸನ್ ಅವ್ಯಯಾತ್ಮಾ ಭೂತಾನಾಮ್ ಈಶ್ವರಃ ಅಪಿ ಸನ್ | ಪ್ರಕೃತಿಂ ಸ್ವಾಮ್ ಅಧಿಷ್ಠಾಯ ಸಂಭವಾಮಿ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.5

श्री भगवान् उवाच :- बहूनि मॆ व्यतीतानि जन्मानि तव च अर्जुन । तानि अहं वॆद सर्वाणि न त्वं वॆत्थ परन्तप ॥ ४.५ ॥ ಶ್ರೀ ಭಗವಾನ್ ಉವಾಚ :- ಬಹೂನಿ ಮೇ ವ್ಯತೀತಾನಿ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.4

अर्जुन उवाच :- अपरं भवतः जन्म परं जन्म विविस्वतः । कथं एतत् विजानीयां त्वं आदौ प्रॊक्तवान् इति ॥ ४.४ ॥ ಅರ್ಜುನ ಉವಾಚ :- ಅಪರಂ ಭವತಃ ಜನ್ಮ ಪರಂ ಜನ್ಮ ವಿವಿಸ್ವತಃ |

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.3

सः एव अहं मया तॆ अद्य यॊगः प्रॊक्तः पुरातनः । भक्तः असि मॆ सखा च इति रहस्यं हि एतत् उत्तमम् ॥ ४.३ ॥ ಸಃ ಏವ ಅಹಂ ಮಯಾ ತೇ ಅದ್ಯ ಯೋಗಃ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.2

एवं परम्पराप्राप्तं इमं राज ऋषयः विदुः । सः कालॆन इह महता यॊगः नष्टः परन्तप ॥ ४.२ ॥ ಏವಂ ಪರಂಪರಾಪ್ರಾಪ್ತಂ ಇಮಂ ರಾಜ ಋಷಯಃ ವಿದುಃ | ಸಃ ಕಾಲೇನ ಇಹ ಮಹತಾ ಯೋಗಃ ನಷ್ಟಃ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 4.1

श्री भगवान् उवाच :- इमं विवस्वतॆ यॊगं प्रॊक्तवान् अहं अव्ययम् । विवस्वान् मनवॆ प्राह मनुः इक्ष्वाकवॆ अब्रवीत् ॥ ४.१ ॥ ಶ್ರೀ ಭಗವಾನ್ ಉವಾಚ :- ಇಮಂ ವಿವಸ್ವತೇ ಯೋಗಂ ಪ್ರೋಕ್ತವಾನ್ ಅಹಂ ಅವ್ಯಯಮ್

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.43

एवं बुद्धॆः परं बुद्ध्वा संस्तभ्य आत्मानम् आत्मना । जहि शत्रुं महाबाहॊ कामरूपं दुरासदम् ॥ ३.४३ ॥ ಏವಂ ಬುದ್ಧೇಃ ಪರಂ ಬುದ್ಧ್ವಾ ಸಂಸ್ತಭ್ಯ ಆತ್ಮಾನಮ್ ಆತ್ಮನಾ | ಜಹಿ ಶತ್ರುಂ ಮಹಾಬಾಹೋ ಕಾಮರೂಪಂ ದುರಾಸದಮ್ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.42

इन्द्रियाणि पराणि आहुः इन्द्रियॆभ्यः परं मनः । मनसः तु परा बुद्धिः यः बुद्धॆः परतः तु सः ॥ ३.४२ ॥ ಇಂದ್ರಿಯಾಣಿ ಪರಾಣಿ ಆಹುಃ ಇಂದ್ರಿಯೇಭ್ಯಃ ಪರಂ ಮನಃ | ಮನಸಃ ತು ಪರಾ ಬುದ್ಧಿಃ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.41

तस्मात् त्वं इन्द्रियाणि आदौ नियम्य भरत-ऋषभ । पाप्मानं प्रजहि हि एनं ज्ञान विज्ञान नाशनम् ॥ ३.४१ ॥ ತಸ್ಮಾತ್ ತ್ವಂ ಇಂದ್ರಿಯಾಣಿ ಆದೌ ನಿಯಮ್ಯ ಭರತ-ಋಷಭ | ಪಾಪ್ಮಾನಂ ಪ್ರಜಹಿ ಹಿ ಏನಂ ಜ್ಞಾನ ವಿಜ್ಞಾನ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.40

इंद्रियाणि मनः बुद्धिः अस्य अधिष्ठानं उच्यतॆ । एतैः विमॊहयति एषः ज्ञानं आवृत्य दॆहिनम् ॥ ३.४० ॥ ಇಂದ್ರಿಯಾಣಿ ಮನಃ ಬುದ್ಧಿಃ ಅಸ್ಯ ಅಧಿಷ್ಠಾನಂ ಉಚ್ಯತೇ | ಏತೈಃ ವಿಮೋಹಯತಿ ಏಷಃ ಜ್ಞಾನಂ ಆವೃತ್ಯ ದೇಹಿನಮ್ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.39

आवृतं ज्ञानं एतॆन ज्ञानिनः नित्यवैरिणा । कामरूपॆण कौन्तॆय दुष्पूरॆण अनलॆन च ॥ ३.३९ ॥ ಆವೃತಂ ಜ್ಞಾನಂ ಏತೇನ ಜ್ಞಾನಿನಃ ನಿತ್ಯವೈರಿಣಾ | ಕಾಮರೂಪೇಣ ಕೌಂತೇಯ ದುಷ್ಪೂರೇಣ ಅನಲೇನ ಚ || ೩.೩೯ || AvRutaM j~jAnaM

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.38

धूमॆन आव्रियतॆ वह्निः यथा आदर्शः मलॆन च । यथा उल्बॆन आवृतः गर्भः तथा तॆन इदम् आवृतम् ॥ ३.३८ ॥ ಧೂಮೇನ ಆವ್ರಿಯತೇ ವಹ್ನಿಃ ಯಥಾ ಆದರ್ಶಃ ಮಲೇನ ಚ | ಯಥಾ ಉಲ್ಬೇನ ಆವೃತಃ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.37

श्री भगवान् उवाच :- कामः एषः क्रॊधः एषः रजॊगुण-समुद्भवः । महाशनः महापाप्मा विद्धि एनं इह वैरिणम् ॥ ३.३७ ॥ ಶ್ರೀ ಭಗವಾನ್ ಉವಾಚ :- ಕಾಮಃ ಏಷಃ ಕ್ರೋಧಃ ಏಷಃ ರಜೋಗುಣ-ಸಮುದ್ಭವಃ | ಮಹಾಶನಃ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.36

अर्जुन उवाच :- अथ कॆन प्रयुक्तः अयं पापं चरति पुरुषः । अनिच्छन् अपि वार्ष्णॆय बलात् इव नियॊजितः ॥ ३.३६ ॥ ಅರ್ಜುನ ಉವಾಚ :- ಅಥ ಕೇನ ಪ್ರಯುಕ್ತಃ ಅಯಂ ಪಾಪಂ ಚರತಿ ಪುರುಷಃ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.35

श्रॆयान् स्वधर्मः विगुणः परधर्मात् सु-अनुष्ठितात् । स्वधर्मॆ निधनं श्रॆयः परधर्मः भय आवहः ॥ ३.३५ ॥ ಶ್ರೇಯಾನ್ ಸ್ವಧರ್ಮಃ ವಿಗುಣಃ ಪರಧರ್ಮಾತ್ ಸು-ಅನುಷ್ಠಿತಾತ್ | ಸ್ವಧರ್ಮೇ ನಿಧನಂ ಶ್ರೇಯಃ ಪರಧರ್ಮಃ ಭಯ ಆವಹಃ || ೩.೩೫ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.34

इन्द्रियस्य इन्द्रियस्यार्थॆ रागद्वॆषौ व्यवस्थितौ । तयॊः न वशम् आगच्छॆत् तौ हि अस्य परिपन्थिनौ ॥ ३.३४ ॥ ಇಂದ್ರಿಯಸ್ಯ ಇಂದ್ರಿಯಸ್ಯಾರ್ಥೇ ರಾಗದ್ವೇಷೌ ವ್ಯವಸ್ಥಿತೌ | ತಯೋಃ ನ ವಶಂ ಆಗಚ್ಛೇತ್ ತೌ ಹಿ ಅಸ್ಯ ಪರಿಪಂಥಿನೌ ||