ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.33

सदृशं चॆष्टतॆ स्वस्याः प्रकृतॆः ज्ञानवान् अपि । प्रकृतिं यान्ति भूतानि निग्रहः किं करिष्यति ॥ ३.३३ ॥ ಸದೃಶಂ ಚೇಷ್ಟತೇ ಸ್ವಸ್ಯಾಃ ಪ್ರಕೃತೇಃ ಜ್ಞಾನವಾನ್ ಅಪಿ | ಪ್ರಕೃತಿಂ ಯಾಂತಿ ಭೂತಾನಿ ನಿಗ್ರಹಃ ಕಿಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.32

यॆ तु एतत् अभ्यसूयन्तः न अनुतिष्ठन्ति मॆ मतम् । सर्वज्ञानविमूढान् तान् विद्धि नष्टान् अचॆतसः ॥ ३.३२ ॥ ಯೇ ತು ಏತತ್ ಅಭ್ಯಸೂಯಂತಃ ನ ಅನುತಿಷ್ಠಂತಿ ಮೇ ಮತಮ್ | ಸರ್ವಜ್ಞಾನವಿಮೂಢಾನ್ ತಾನ್ ವಿದ್ಧಿ ನಷ್ಟಾನ್

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.31

यॆ मॆ मतं इदं नित्यं अनुतिष्ठन्ति मानवः । श्रद्धावन्तः अनसूयन्तः मुच्यन्तॆ तॆ अपि कर्मभिः ॥ ३.३१ ॥ ಯೇ ಮೇ ಮತಂ ಇದಂ ನಿತ್ಯಂ ಅನುತಿಷ್ಠಂತಿ ಮಾನವಃ | ಶ್ರದ್ಧಾವಂತಃ ಅನಸೂಯಂತಃ ಮುಚ್ಯಂತೇ ತೇ ಅಪಿ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.30

मयि सर्वाणि कर्माणि सन्यस्य अध्यात्मचॆतसा । निराशिः निर्ममः भूत्वा युध्यस्व विगतज्वरः ॥ ३.३० ॥ ಮಯಿ ಸರ್ವಾಣಿ ಕರ್ಮಾಣಿ ಸನ್ಯಸ್ಯ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಚೇತಸಾ | ನಿರಾಶಿಃ ನಿರ್ಮಮಃ ಭೂತ್ವಾ ಯುಧ್ಯಸ್ವ ವಿಗತಜ್ವರಃ || ೩.೩೦ || mayi sarvANi

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.29

प्रकृतॆः गुणसम्मूढाः सज्जन्तॆ गुणकर्मसु । तान् अकृत्स्नविदः मन्दान् कृत्स्नवित् न विचालयॆत् ॥ ३.२९ ॥ ಪ್ರಕೃತೇಃ ಗುಣಸಮ್ಮೂಢಾಃ ಸಜ್ಜಂತೇ ಗುಣಕರ್ಮಸು | ತಾನ್ ಅಕೃತ್ಸ್ನವಿದಃ ಮಂದಾನ್ ಕೃತ್ಸ್ನವಿತ್ ನ ವಿಚಾಲಯೇತ್ || ೩.೨೯ || prakRutEH guNasammUDhAH

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.28

तत्ववित् तु महाबाहुः गुणकर्मविभागॊः । गुणः गुणॆषु वर्तन्त इति मत्वा न सज्जतॆ ॥ ३.२८ ॥ ತತ್ವವಿತ್ ತು ಮಹಾಬಾಹುಃ ಗುಣಕರ್ಮವಿಭಾಗೋಃ | ಗುಣಃ ಗುಣೇಷು ವರ್ತಂತ ಇತಿ ಮತ್ವಾ ನ ಸಜ್ಜತೇ || ೩.೨೮ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.27

प्रकृतॆः क्रियमाणानि गुणैः कर्माणि सर्वशः । अहंकारविमूढात्माः कर्ता अहं इति मन्यतॆ ॥ ३.२७ ॥ ಪ್ರಕೃತೇಃ ಕ್ರಿಯಮಾಣಾನಿ ಗುಣೈಃ ಕರ್ಮಾಣಿ ಸರ್ವಶಃ | ಅಹಂಕಾರವಿಮೂಢಾತ್ಮಾಃ ಕರ್ತಾ ಅಹಂ ಇತಿ ಮನ್ಯತೇ || ೩.೨೭ || prakRutEH kriyamANAni

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.26

न बुद्धि भॆदं जनयॆत् अज्ञानां कर्मसङ्गिनाम् । जॊषयॆत् सर्वकर्माणि विद्वान् युक्तः समाचरन् ॥ ३.२६ ॥ ನ ಬುದ್ಧಿ ಭೇದಂ ಜನಯೇತ್ ಅಜ್ಞಾನಾಂ ಕರ್ಮಸಂಗಿನಾಮ್ | ಜೋಷಯೇತ್ ಸರ್ವಕರ್ಮಾಣಿ ವಿದ್ವಾನ್ ಯುಕ್ತಃ ಸಮಾಚರನ್ || ೩.೨೬ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.25

सक्ताः कर्मणि अविद्वांसः यथा कुर्वन्ति भारत । कुर्यात् विद्वान् तथा असक्तः चिकीर्षुः लॊकसङ्ग्रहम् ॥ ३.२५ ॥ ಸಕ್ತಾಃ ಕರ್ಮಣಿ ಅವಿದ್ವಾಂಸಃ ಯಥಾ ಕುರ್ವಂತಿ ಭಾರತ | ಕುರ್ಯಾತ್ ವಿದ್ವಾನ್ ತಥಾ ಅಸಕ್ತಃ ಚಿಕೀರ್ಷುಃ ಲೋಕಸಂಗ್ರಹಮ್ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.24

उत्सीदॆयुः इमॆ लॊकाः न कुर्यां कर्म चॆत् अहम् । सङ्करस्य च कर्ता स्याम् उपहन्याम् इमाः प्रजाः ॥ ३.२४ ॥ ಉತ್ಸೀದೇಯುಃ ಇಮೇ ಲೋಕಾಃ ನ ಕುರ್ಯಾಂ ಕರ್ಮ ಚೇತ್ ಅಹಮ್ | ಸಂಕರಸ್ಯ ಚ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.23

यदि हि अहं न वर्तॆयं जातु कर्मणि अतन्द्रितः । मम वर्त्म अनुवर्तन्तॆ मनुष्याः पार्थ सर्वशः ॥ ३.२३ ॥ ಯದಿ ಹಿ ಅಹಂ ನ ವರ್ತೇಯಂ ಜಾತು ಕರ್ಮಣಿ ಅತಂದ್ರಿತಃ | ಮಮ ವರ್ತ್ಮ ಅನುವರ್ತಂತೇ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.22

न मॆ पार्थ अस्ति कर्तव्यं त्रिषु लॊकॆषु किञ्चन । न अनवाप्तम् अवाप्तव्यं वर्त एव च कर्मणि ॥ ३.२२ ॥ ನ ಮೇ ಪಾರ್ಥ ಅಸ್ತಿ ಕರ್ತವ್ಯಂ ತ್ರಿಷು ಲೋಕೇಷು ಕಿಂಚನ | ನ ಅನವಾಪ್ತಂ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.21

यत् यत् आचरति श्रॆष्ठः तत् तत् एव इतर जनः । सः यत् प्रमाणं कुरुतॆ लॊकः तत् अनुवर्ततॆ ॥ ३.२१ ॥ ಯತ್ ಯತ್ ಆಚರತಿ ಶ್ರೇಷ್ಠಃ ತತ್ ತತ್ ಏವ ಇತರ ಜನಃ |

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.20

कर्मणि एव हि संसिद्धिं आस्थितः जनक आदयः । लॊक संग्रहम् एव अपि सम्पश्यन् कर्तुम् अर्हसि ॥ ३.२० ॥ ಕರ್ಮಣಿ ಏವ ಹಿ ಸಂಸಿದ್ಧಿಂ ಆಸ್ಥಿತಃ ಜನಕ ಆದಯಃ | ಲೋಕ ಸಂಗ್ರಹಂ ಏವ ಅಪಿ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.19

तस्मात् असक्तः सततं कार्यं कर्म समाचर । असक्तः हि आचरन् कर्म परम् आप्नॊति पुरुषः ॥ ३.१९ ॥ ತಸ್ಮಾತ್ ಅಸಕ್ತಃ ಸತತಂ ಕಾರ್ಯಂ ಕರ್ಮ ಸಮಾಚರ | ಅಸಕ್ತಃ ಹಿ ಆಚರನ್ ಕರ್ಮ ಪರಮ್ ಆಪ್ನೋತಿ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.18

न एव तस्य कृतॆन अर्थः न अकृतॆन इह कश्चन । न च अस्य सर्वभूतॆषु कश्चित् अर्थ व्यपाश्रयः ॥ ३.१८ ॥ ನ ಏವ ತಸ್ಯ ಕೃತೇನ ಅರ್ಥಃ ನ ಅಕೃತೇನ ಇಹ ಕಶ್ಚನ |

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.17

यः तु आत्म रतिः एव स्यात् आत्म तृप्तः च मानवः । आत्मनि एव च सन्तुष्टः तस्य कार्यं न विद्यतॆ ॥ ३.१७ ॥ ಯಃ ತು ಆತ್ಮ ರತಿಃ ಏವ ಸ್ಯಾತ್ ಆತ್ಮ ತೃಪ್ತಃ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.16

एवं प्रवर्तितं चक्रं न अनुवर्तयति इह यः । अघायुः इन्द्रिय-आरामः मॊघं पार्थ स जीवति ॥ ३.१६ ॥ ಏವಂ ಪ್ರವರ್ತಿತಂ ಚಕ್ರಂ ನ ಅನುವರ್ತಯತಿ ಇಹ ಯಃ | ಅಘಾಯುಃ ಇಂದ್ರಿಯ-ಆರಾಮಃ ಮೋಘಂ ಪಾರ್ಥ ಸ

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.15

कर्म ब्रह्मॊद्भवं विद्धि ब्रह्माक्षर समुद्भवम् । तस्मात् सर्वगतं ब्रह्म नित्यं यज्ञॆ प्रतिष्ठितम् ॥ ३.१५ ॥ ಕರ್ಮ ಬ್ರಹ್ಮೋದ್ಭವಂ ವಿದ್ಧಿ ಬ್ರಹ್ಮಾಕ್ಷರ ಸಮುದ್ಭವಮ್ | ತಸ್ಮಾತ್ ಸರ್ವಗತಂ ಬ್ರಹ್ಮ ನಿತ್ಯಂ ಯಜ್ಞೇ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತಮ್ || ೩.೧೫ ||

ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಶ್ಲೋಕ 3.14

अन्नात् भवन्ति भूतानि पर्जन्यात् अन्न सम्भवः । यज्ञात् भवति पर्जन्यः यज्ञः कर्म समुद्भवः ॥ ३.१४ ॥ ಅನ್ನಾತ್ ಭವಂತಿ ಭೂತಾನಿ ಪರ್ಜನ್ಯಾತ್ ಅನ್ನ ಸಂಭವಃ | ಯಜ್ಞಾತ್ ಭವತಿ ಪರ್ಜನ್ಯಃ ಯಜ್ಞಃ ಕರ್ಮ ಸಮುದ್ಭವಃ ||